Jezus leeft !

I'm back !

De executie van Jezus moet ongetwijfeld een schokkende ervaring geweest zijn voor ‘s mans volgelingen, maar het partijtje (de Nazareners) dat hij gesticht heeft, overleeft wel zijn dood. Het aantal activisten neemt in die dagen zelfs spectaculair toe. In de Handelingen van de apostelen heeft men het over een kader van 120 dat in de nadagen van de kruisiging tot enkele duizenden aangroeit. Dat komt mede doordat Jezus’ stoffelijke resten opeens onvindbaar zijn. De Romeinen beschuldigen zijn volgelingen er van dat ze het lijk ergens weggestopt hebben, maar de Nazareners zeggen iets helemaal anders: hij is verrezen! Hij kan niet meer door de bezetter aangehouden worden, wegens ten hemel, en wat meer is: hij komt terug! Ja, dat ziet er absoluut niet goed uit voor de Romeinen.

Nu komt Jezus' broer, Jacob, aan het hoofd van de Nazareners te staan. Hoezo broer? Hoe komt het dat ik daar nooit eerder iets over vernomen heb? Ik, die gedoopt, gevormd en zelfs voor de kerk getrouwd ben, en alleen maar voor de wet gescheiden! 
De familie van Jezus zou door de christenen moedwillig uit de geschiedenis geweerd zijn! Dat zegt ene Jack Conrad die er nog aan toevoegt: ‘Er is een opvallende gelijkenis met de manier waarop Stalins propagandisten Kamenev, Trotski, Zinoviev en andere leden van Lenins kring na diens dood gedemoniseerd of weggeveegd hebben.’ Nou breekt mijn klomp!

Jacob was, zo vervolgt die Conrad, een voorstander van de Joodse opstand tegen de bezetter. De Nazareners waren betrokken bij voorbereidingen die moesten leiden tot grote anti-Romeinse woelingen… die in 66 inderdaad ontbrandden. Al wie het volk onder de knoet van het Rijk wilde houden had er uiteraard alle belang bij de rol van Jacob — Jood èn opstandeling!  ­— te minimaliseren. Daarom kwam het goed uit dat de Romein Paulus vooraan op de affiche kwam te staan en dat die Jacob in de papierberg weggemoffeld werd; een succesvolle operatie, want in de vierde eeuw werd het christendom de officiële staatsgodsdienst van het Romeinse Rijk. Ook hier valt wel een parallel met de USSR te trekken. Wat weten we vandaag nog over dat oorspronkelijke partijtje van Jezus? We weten dat de Nazareners niet de enigen waren die tegen de Romeinen ageerden. Het Joodse ongenoegen was groot en er presenteerden zich, in de voorbereiding van de revolutie van mei 66, tal van potentiële ‘messiassen’, met elk hun eigen opvattingen. (Vandaag kennen we vooral nog Essenen en Zeloten.) Velen waren voorstanders van de gewapende strijd en ze pasten ook guerrillatactieken toe. Van vijf apostelen is trouwens geweten dat ze uit rangen van de guerrilla afkomstig waren.

Na de verdwijning van Jezus’ lijk verspreidt zich, zoals gezegd, het gerucht dat hij ten hemel opgestegen is en derhalve niet meer te verslaan door de bezetter; het bezorgt de Nazareners een boost en ze beginnen te geloven dat de opstand haalbaar en zelfs nabij is. Dat proces wordt beschreven in de Handelingen van de apostelen: ‘Allen die het geloof hadden aanvaard, bleven bijeen en hadden alles gemeenschappelijk. Ze verkochten al hun bezittingen en verdeelden de opbrengst onder degenen die iets nodig hadden. (…) Ze loofden God en stonden in de gunst bij het hele volk.’ Mogen we dit de uiterst linkerzijde van het Joodse verzet noemen? De apostelen worden zelfs opgesloten door de farizeeërs, de gehate collaborateurs van de Romeinen. Tevergeefs, want ze worden (naar eigen zeggen door engelen) bevrijd en gaan weer preken in de tempel. En niet alleen daar. Zoals het revolutionairen betaamt gaan ze de internationale toer op, waarbij ook de Romein Paulus gerekruteerd wordt. Om buiten Palestina meer aanhang te verwerven marginaliseert die Paulus de Joodse elementen in de leer (mijn trotskistische vrienden zouden zeggen dat hij een tendens opricht) en verdonkeremaant hij ook het oorspronkelijke revolutionaire kader (tendens wordt fractie). Paulus verandert de partij in een pro-Romeinse beweging van christenen die collaboreren met de machthebbers (fractie wordt antirevolutionaire bureaucratie).

Ik heb dat alles niet uit mijn duim gezogen,iIk heb het gepikt van Jack Conrad die daar een stuk over geschreven heeft dat heet: Jesus wasn’t a Christian; he was a Jewish revolutionary.  U vindt het hier. Laat me toe u ten slotte nog een zalig Pasen te wensen, waarbij ik het samen met de teruggekeerde klokken van Rome over de daken laat luiden: Jezus leeft… en hij is een gauchist! 

Flor Vandekerckhove