vrijdag 1 april 2016

Conscience en ik (9)

(© Jo Clauwaert)
Een trouwe lezer — ik heb geen andere — stuurt me een uitspraak van Machteld, de blonde heldin uit De leeuw van Vlaanderen. Het is zijn lievelingsquote: ‘Is myne lieve moei dood? ô God wat droefheid! Is zy dood? Zal ik ze nimmer wederzien? Och vader! ondersteun my - ik bezwyk.’  
Zo’n gevoelens zul je de roodharige Machteld uit mijn toe-eigening niet horen uiten. Ten eerste is zij opgevoed in een vaderloos gezin en ten tweede is ze niet iemand die om de haverklap bezwijkt; mijn Machteld is wel geen moei, maar ze is toch een harde tante.
De balkondeur staat open, er waait een lichte bries die het gordijn laat opwaaien. Daarachter bevindt zich de kamer die Machteld in hotel Het Slot huurt, een van de futuristische gebouwen die momenteel op de Oostendse Oosteroever neergepoot worden.
Jo Clauwaert tekent haar terwijl ze zich ontdoet van haar gothic mantel. Daaronder draagt ze sexy lingerie, jarretelles… Kledij die verduidelijkt dat Machteld die hotelkamer niet zomaar huurt. Ze heeft zich vestimentair voorbereid op de dingen die gaan komen. Welke dingen? Wel, de dingen die met ons vampierverhaal te maken hebben.
Vanaf het balkon heeft Rooie Machteld een uitkijk op het Uitzuiggebouw dat zich aan gene kant van het dok bevindt. Omgekeerd geldt evengoed: vanaf het Uitzuiggebouw kan iedereen haar zien staan. In lingerie! Wat uiteraard erg uitnodigend is voor de uitgezogenen die zich aldaar ophouden.
Laten we er geen doekjes om winden: Rooie Macheld is een hoer. Vanaf dat balkon presenteert ze zich aan de uitgezogen mannen. Bloedeloos, want uitgezogen als ze zijn, zullen ze, als zombies, in groten getale het dok oversteken om zich bij haar van vers bloed te voorzien. Ha ja, want Rooie Machteld is niet zomaar een hoer, ze is een hoer in een vampierverhaal dat u meeneemt naar 2102, de bloedeloze toekomst van Vlaanderen, 800 jaar nadat de Slag der gulden sporen enzovoort en zo verder.
Flor Vandekerckhove

(Vervolgt)

Geen opmerkingen: