vrijdag 1 juli 2016

Frotter

— Links: het handpalmverhaal. Rechts: de roman. —

Het handpalmverhaal is een frotter, woord dat alhier gebruikt wordt om een trage, intieme dans te benoemen, een tango slow. De frotter behoeft maar een miniem stukje dansvloer, frottend verlaat je nauwelijks de tegel, verplaatsing is contraproductief, variatie onnodig, elk tierelantijntje overbodig. Romanschrijvers zijn anders, zij zijn de salondansers van de literatuur. Zij laten je wervelend, zwierend en zwaaiend alle hoeken van de zaal zien. Romanschrijvers hebben heel de vloer nodig. En een publiek dat punten uitdeelt. De frotter blijft bij voorkeur weg uit de spots. Wie handpalmverhalen schrijft, behoeft geen jury. De frotter heeft zelfs geen dansvloer nodig, ook die ene tegel niet. Frotten kun je net zo goed in het portaal. Of op de parking. Langs de kant van de weg. De lezer en de schrijver, alleen die twee.

Voorbeeld van een frotter,
een handpalmverhaal

https://www.youtube.com/watch?v=6VqkAaQ0k4I


Geen opmerkingen: