Silicone

Onverwachts had ze me opgebeld met de vraag of we eens konden afspreken. Ik had toegestemd en nog dezelfde avond zat ik naast haar in een bar aan de oostkant van Oostende, in de Prins Albertlaan. De Bang Bang Bar, een veelzeggende naam voorwaar, bleek van haar te zijn.

In mijn beroep mag je geen oude bekenden vertrouwen en oud-minnaressen nog veel minder. Bovendien bevond ik me op vijandelijk terrein, want dit deel van de stad was in handen van de Sassenaars. Zij konden mijn bloed wel drinken.

Ik zag meteen dat ze fel veranderd was. Ze was overduidelijk bijgewerkt, het vel van haar gezicht was opgespannen en haar lippen waren dikker dan deze die ik in mijn jeugd gekust had. Haar borsten waren belachelijk groot. Al die verbouwingen lieten me aan Het schip van Theseus denken, een filosofisch gedachte-experiment dat ik hier niet uit de doeken kan doen omdat dit een zeer kort verhaal moet blijven.

Ze vertelde hoe ze me al die jaren gemist had en zei in mijn oor dat ze na mij nooit meer klaargekomen was. Ik speelde het spel een beetje mee, maar zorgde er tegelijk wel voor dat ik op mijn hoede bleef. Vanuit mijn ooghoeken volgde ik elke beweging in de bar, klaar om meteen te reageren.

Ze zag mijn onrust, zei ze, en stelde me daarom voor om naar boven te gaan, naar haar kamer, zei ze, waar we rustig konden verdergaan, zei ze, met wat we bezig waren, zei ze. Ik stemde toe.

Op de trap ging ze me voor. Schaamteloos toonde ze me haar blote kont. Dat had ze een halve eeuw eerder ook al eens gedaan, op de trap bij haar thuis, toen we tieners waren. Zeggen dat ik haar kont herkende zou belachelijk zijn, en misschien was ook die wel bijgewerkt.

Rode draperieën, rood tapijt, rode sprei op 't bed. Veel spiegels ook. Gedempt licht. Ze legde haar armen rond mijn hals, en terwijl mijn handen op haar heupen rustten, zag ik in de spiegel de beweging van een kastdeur die achter me openschoof. In een reflex maakte ik een halve draai, zodat zij een schild voor me vormde en ik recht in de ogen keek van de man die schoot. De kogel trof haar in de rug, doorboorde haar longen en bleef in het silicone van haar linkerborst steken. 
Flor Vandekerckhove
(Het vervolg staat hier.)

— Dit zeer korte noir verhaal (foto 1) wordt gevolgd door een zeer kort vluchtverhaal (foto 2) en daarna door een zeer kort gothic verhaal (foto3). De drie liggen in elkaars verlengde;  drie verhalen voor de prijs van één! En als toemaatje smokkel ik in elk van die verhalen de Monty-Pythonvariant van een filosofisch probleem binnen. —